«هاله» در زبان سانسکریت به معنای چرخ،صفحه و دایره و عبارت از منطقه ای الکترومغناطیسی است که به شکل تخم مرغ بوده و همچنین گردبادی پیرامون بدن آدمی را احاطه کرده و انرژی فراوانی دارد.این هالۀ بیضی شکل و شبیه تخم مرغ،به گونه ای است که قسمت پهن تر آن در پیرامون سر و قسمت باریک تر در پیرامون پاهای آدمی قرار دارد.
برای دانستن پهنا،بزرگی و کوچکی هاله در هر فردی باید رشد روحی شخص را دید و این مسئله در افراد متفاوت است.
اگر در هاله مشکلی پیش آمد و در آن انسدادی صورت گرفت و یا رنگ آن عوض گردید،نشان دهندۀ بیماری و مشکلات روحی و ذهنی در فرد است و اگر از بیماری در این مرحله جلوگیری نشود،بیماری در جسم و کالبد جسمانی ظاهر می گردد.
هاله هفت رنگ دارد که به ترتیب از نوک سر آدمی به پایین شامل رنگهای بنفش،نیلی،آبی،سبز،نارنجی و قرمز است.
رنگهای هاله به علت وضعیت روحی،خلقی و مزاجی فرد تغییر می کند و با پیشرفت و تعالی روح آدمی گسترده و درخشنده می گردد.
وظیفه چاکراها جذب انرژی حیات و تفکیک آن و انتقال آن به سیستم عصبی،غدد درون ریز و سپس توزیع و پخش آن در خون می شود.
بدن آدمی هفت چاکرای اصلی و بیست و یک چاکرای فرعی دارد.
هفت چاکرای اصلی دقیقاً در امتداد ستون فقرات قرار دارند و به ترتیب عبارتند از :
چاکرای اول : چاکرای ریشه یا قاعده ای.
موقعیت : بین مقعد و اندام های تناسلی است. رنگ : قرمز
چاکرای دوم : چاکرای خارجی یا کلیه ها.
موقعیت : بالای اندام های تناسلی و کمی زیر ناف. رنگ : نارنجی
چاکرای سوم : چاکرای چاکرای ناف.
موقعیت : حدوداٌ دو انگشت در بالای ناف. رنگ : زرد
چاکرای چهارم : چاکرای قلب.
موقعیت : بالای قلب و در وسط سینه. رنگ : سبز
چاکرای پنجم : چاکرای گلو.
موقعیت : بین حفرۀ بینی و حنجره. رنگ : آبی
چاکرای ششم : چاکرای پیشانی (چشم سوم نیز گویند).
موقعیت : یک بند انگشت بالای ریشۀ بینی و در وسط پیشانی. رنگ : نیلی
چاکرای هفتم : چاکرای مرکز بالای جمجمه.
موقعیت : انتهای سر و میان آن. رنگ : بنفش
دو چاکرای فرعی مهم :
چاکرای دست ها : موقعیت : گودی کف دست ها رنگ : سفید
چاکرای پاها : موقعیت : گودی کف پاها رنگ : سیاه