بخش پنجم:دست کردن انگشتری - فصل دوم:دست چپ کردن انگشتری

فصل دوم : دست چپ کردن انگشتری

بنابر آنچه مطالب قبل گذشت، دست راست کردن انگشتری فضیلت بسیار دارد برخلاف دست چپ که فضیلتی برای آن ذکر نشده، بلکه باید تا آنجا که ممکن است از تنها به دست چپ کردن و خالی گذاردن دست راست از انگشتری پرهیز کرد، چراکه انگشتر در دست راست کردن نشانۀ شیعه بودن است. و ائمه اطهار (ع) نیز بر انجام این عمل و زنده نگه داشتن این سنّت، بسیار تأکید داشته اند.

شواهد تاریخی نشان می دهد دشمنان اسلام، همچون خلفای غاصب و بعد از آن خلفای اموی و عباسی به ویژه معاویه می کوشیدند تا با سنتهای پیامبر (ص) و به ویژه سیرۀ امیرالمؤمنین (ع) و دیگر اهل بیت (ع) و مظاهر شیعه گری مبارزه کنند و نه تنها مردم را از عمل به این سنتها باز دارند، بلکه آنان را وارونه و برعکس در میان مردم ترویج دهند.

۞ راغب از علمای اهل سنت می گوید: « همانا پیامبر و اصحاب، انگشتری در دست راست می کردند و معاویه [معاویه از دشمنان سرسخت امیرالمؤمنین (ع) بود به گونه ای که هر عملی امیرالمؤمنین (ع) و به پیروی از آن شیعیان شیعیان آن حضرت انجام می دادند، خلاف آن عمل را انجام می داد و مردم را نیز مجبور به پیروی از خود می کرد.] اولین کسی بود که انگشتری در دست چپ کرد » (بحار:42/62،مناقب ابن شهر آشوب:3/303)

۞ عبدالله سلامی می نویسد: همانا پیامبر (ص) در دست راست خود انگشتری می کردند و خلفای بعد از پیامبر (ص) هم همین کار را می کردند. پس معاویه با این سنّت مخالفت نمود و انگشتری را در دست چپ کرد و مردم را هم وادار کرد تا این انگشتری را در دست چپ کنند. پس همینطور بود تا ایام خلافت مروان. و در زمان زمامداری سفاح، وی این سنت را برگرداند و انگشتری را در دست راست کرد و مردم نیز انگشتری در دست راست می کردند تا ایام خلافت هارون الرشید که او باز، انگشتری را در دست چپ کرد و مردم را نیز به این عمل مجبور نمود. همچنین مشهور است که بعد از جنگ صفین در ماجرای حکمیت عمروعاص، انگشتری خود را از دست راست خود درآورد و گفت: ای مردم من علی بن ابیطالب (ع) را از خلافت خلع کردم، همانگونه که این انگشتری را از دست راستم درآوردم و همانگونه که این انگشتری را در دست چپ می کنم، معاویه را نیز به خلافت بر می گزینم. (بحار:42/63،مناقب:3/302،مستدرک:3/290،الطرائف:3/532)

با توجه به مطالبی که بیان شد اگر کسی خواست در دست چپ نیز انگشتری کند اگر بر روی نگین آن آیه قرآن و اسماء جلاله و یا اسم یکی از اهل بیت (ع) باشد، هنگام شستن دستها و بخصوص هنگام استنجاء (شستن جای پلید و نجس را که بول و غایط در آن بوده است و سنگ و کلوخ بدان جا مالیدن) باید آنرا از دست بیرون آورد چرا که نجس شدن آن سبب معصیت و گناه میشود.

۞ حضرت علی (ع) در این باره فرموده اند: هرکس بر روی انگشتری اش، اسم خدا نوشته باشد باید آنرا از دستی که با آن دست در بیت الخلاء طهارت می گیرد، بیرون آورد. (کافی:6/474)