تاریخچۀ سنگ درمانی

Gem Therapy یا علم سنگ درمانی،پیشینه هزاران ساله دارد و از دیرباز در شمار شیوه های درمانهای طبیعی بوده است.

کتیبه های سومری و متون علوم بودائی هند باستان،قدیمی ترین گزارشها در مورد خواص درمانی گوهرهاست،که به هزارۀ چهارم پیش از میلاد باز میگردد،طب سنّتی هند (آیورودا)،درباره تهیه پودر،خمیر و الگزیر (مخلوط حاوی الکل) با سنگهای شفا بخش،دستورهای دقیقی دارد.متون و دستورهای این طب تا به امروز حفظ شده و پزشکان در سراسر دنیا و بخصوص در آمریکا،اروپا و هند،آنها را به کار میگیرند.

درمانگران در چین باستان نیز از خواص ارتعاشی سنگها آگاه بوده اند،کتاب امپراتور زرد (حدود پنج هزار سال قبل) نوشته و گردآوری «چی یو»،توضیحات فراوانی در مورد گوهرها و تأثیر آنها در بدن انسان دارد.

ارسطو فیلسوف مشهور یونانی و دیگر دانشمندان آن دیار از قدرت ویژه سنگهای شفابخش سخن گفته اند.

رومیان نیز تحت تأثیر آموزه های یونان و سایر تمدنهای باستانی،همواره از سنگهای شفابخش استفاده میکرده اند.

زن درمانگری بنام «هیلد گارد» در قرن دوازدهم میلادی (اروپای قرون وسطی) در کتاب معروف خود بنام فیزیکا توضیح گسترده ای درباره خواص درمانی سنگهای نیمه قیمتی نوشته است.هیلد گارد برای درمان بیماران خود،سنگهایی خاص را برروی نقاطی از بدن قرار میداده و یا آنها را یک شبانه روز در ظرف آب نگاه میداشته و از آن به بیمار مینوشانده است.

«پاراسلسوس» پر آوازه ترین پزشک اروپا در دوران رنسانس،در مورد ویژگیهای شفابخش سنگها و مواد معدنی و ارتباط این خواص با ساختمان فیزیکی و فرمول شیمایی آنها بررسی و مطالعه کرده است.او نتیجه گرفت که از سنگهای ساییده شده و یا خرد شده نه تنها برای درمان علایم بیماریها،بلکه برای علاج دلایل عمیق بیماری هم میتوان استفاده کرد.دانشمندان ایرانی پس از اسلام نیز توجه و عنایت ویژه ای به گوهرها و سنگهای شفابخش داشته اند که از این میان،میتوان به «صباح بن عمران» جواهرشناس عهد هارون الرشید، «عطار بن محمد» مؤلف کتاب منافع الاحجار،ابن سینا مؤلف کتاب القانون فی الطب،اشاره نمود.

شاید بتوان گفت که پر ارزشترین و مهمترین کتب گوهرشناسی ایران،الجماهر فی الجواهر نوشتۀ ابوریحان بیرونی و به زبان عربی و رساله تنسوخ نامه ایل خانی معروف به «رسالۀ جوهریه» تألیف خواجه نصیرالدین طوسی به زبان فارسی است.تنسوخ نامه این خانی که در عهد هلاکوخان (قمری 663-563) و به امر او توسط خواجه نصیرالدین طوسی به رشته تحریر درآمده،شامل منافع و خواص و صفات گوهرها و سنگهای بیش بهاست((( اقتباسی از سخنرانی دکتر کیارش ساعتچی،تحت عنوان «آشنایی با ارتعاشات شفابخش سنگها» به مناسبت نمایشگاه سنگهای شفابخش در موزه های نیاوران و سعدآباد)))